O 18 de xullo, a partir das 12 do mediodía, á Mi Path Os Doy (Trasanquelos) ábrese a exposición que recolle as colaboracións entre Richard Hamilton e Dieter Roth e a colección de xoguetes para cans de Carlos Pazos.
COLLABORACIÓNS
Cadaqués, verán de 1976. Na galería epónima, fundada e dirixida polo arquitecto suízo Lanfranco Bombelli, inaugúrase unha mostra titulada: Colaboracións de Ch. Rotham, un acrónimo resultante de unir as primeiras letras dos nomes dos tres autores que participaran na realización das obras expostas: Chispas Luis, Dieter Roth e Richard Hamilton. O froito destas Colaboracións consistiu nunha serie de pinturas, estampas, carteis e un disco, que inicialmente foron expostos na citada galería e posteriormente viaxaron á Fundación Joan Miró de Barcelona e ó ICA de Londres.
Hamilton e Roth foron artistas moi diferentes. O primeiro purgaba as súas obras e extraía delas todo o que lle parecía accidental. O segundo traballaba coa mancha e o xesto, depositando residuos, trazos e materiais nunha superficie, unha mesa, un cartón ou unha caixa. Non obstante, a súa asociación foi moi frutífera. Desde a amizade e o afecto, e tamén pola diferenza e a discrepancia, conseguiron construír un espazo común, único no seu tempo. O seu carácter extraordinario tiña, no caso das Colaboracións, un compoñente adicional, constituído pola existencia dun terceiro actor, Chispas Luis. Este non era un ser humano, senón un cánido, que vivía en Cadaqués e era coñecido polo ladrido que emitía cando alguén tocaba a guitarra. A peza musical, recollida no álbum, foi interpretada ao unísono. Dieter ou Richard arrincaban o instrumento e o cuzo producia a lírica.
A idea de facer algo con cans e para cans xurdira algúns anos antes en Londres, nun encontro que Roth e Hamilton mantiveron con Marcel Broodthaers. Preocupado como sempre estivo por chegar a fin de mes e dada a popularidade das pinturas de cabalos e cans no Reino Unido, o autor belga imaxinou que facer pinturas de cuadrúpedos podería ser lucrativo. Por suposto, coa condición de que a súa venda se ofrezese aos humanos, que son os únicos na nosa sociedade que gozan de certo poder adquisitivo. Broodthaers morreu sen ver o seu proxecto realizado. Roth e Hamilton continuaron con iso, pintando unha serie de lenzos con temas cánidos, entre os que destacan as salchichas e as botas. En lugar de estar ao nivel dos ollos dos homínidos, os cadros foron colgados a poucos centímetros do chan, co obxectivo de que as imaxes as degustasen os cans.
Trasanquelos, verán 2020. Carlos Pazos e Monserrat Cuchillo organizan na Fundación que leva o seu nome, unha mostra que, xunto cos carteis e o disco das Colaboracións de Ch. Rotham, inclúe arredor de douscentos cachifallos de goma para cans, procedentes da súa colección. Pasaron máis de corenta anos dende a exposición en Cadaqués. Pazos é consciente de que hoxe non é necesario engadir máis cousas a un mundo que non as precisa. Actúa co que xa existe. Colabora en soidade cos demais. Elabora as suas obras con aquelo do que se rodea e atesoura. Como coleccionista, Pazos acumula mercadorías e fetiches para as mascotas, que non consumen. Coma no caso de Roth e Hamilton, as pezas que incorpora á exposición están destinadas ao xogo e o entretemento dos animais, a pesar de que foron deseñadas polo home. Do mesmo xeito que as pinturas para cans de Ch. Rotham, os xoguetes de Pazos revelan as contradicións dunha sociedade extractiva capaz de levar o consumo ao absurdo.
Pazos sitúa o acto creativo coma algo intrinsecamente humano, pero, polo tanto, inseparable doutras especies. E por moito que, nesta ocasión, non se engadise ningún can á obra colectiva, a súa participación implícase na súa ausencia. Con estas novas Colaboracións Dieter Roth, Richard Hamilton, Chispas Luis, Carlos Pazos e Montserrat Cuchillo rompen, paradoxalmente, co logocentrismo occidental que nos separa dos demais e visualizan os nosos vínculos biolóxicos e afectivos con outros animais. Isto implica que non hai unha natureza externa a nós, nin unha única dimensión temporal ou espacial. Pola contra, vivimos inmersos nunha multiplicidade de relacións e lugares, que resultan alleos, misteriosos e sorprendentes. Estes artistas convídan-nos a pensar en escalas que non son familiares, senón monstruosas.
Manuel Borja-Villel
Xuño 2020
TEXTOS DA EXPOSICIÓN
Aviso
Para expresar e subliñar certos aspectos das actividades desas personificacións dos animais en cuestión, pode considerarse que a turgidez é pertinente para as calidades ou desigualdades patentemente superficiais, manifestadas neste documento, onde hai que considerar outras cousas que suxeriu o. anterior, porque non só é transparente que estas imaxes retratan o que vén traizoando as condicións dos participantes, senón que as devanditas imaxes tamén se poden ver como mostran varios tipos de efecto de combustión interna; é dicir, presuncións como a nosa non adoitan facer ereccións deportivas que nos permitan chamalas simples extrapolacións das posibilidades do medio para ofrecer todo o que un espectador interesado desexa retirar dos parámetros extraños do pensamento que rodea o subconsciente, se non o inconsciente, asociacións endémicas, ou outras, para os colaboradores (como se dixo noutro momento na parafernalia de acollida e efusións aglomeradas), chamadas calquera cousa que as partes infectadas consideren apta para beneficiar ou lucrar (dar e / ou tomar uns cantos) de formas particularmente propias do ambiente cultural. dese partido da segunda parte da primeira metade da polaridade do primeiro partido, que neste momento é sorprendentemente revelado polas INTERFACEs bilaterais, autoretratos, retratos e trazados ou delineacións faciais pintadas ou doutro xeito emerxentes, fabricadas e / ou iluminadas. incluso proclamando axiña estas características esenciais como cuestións domésticas que elaboran substancialmente as cuestións de Burnese Esta cuestión, que se refire vitalmente ao Bernés e outras irrelevancias tipo, que a miúdo son aptas sucumben a proliferacións de aparencias plasmadas en nada menos que erros sigularmente voluntariosos e falsas auténticas constipacións – sen mencionar os encoros gratuítos abandonados ou os coñecementos artificiais.
Dito doutro xeito, estamos ante algúns obxectos voadores facilmente identificables con pistas mínimas de caracterizacións desconcertadas que describen aos autores, e non ao revés. Así que esta maravillosa marabilla de creatividade aproximada, só por recoñecemento virtual, podería recompensar aos seus perpetradores con crédito, o que deixa un pouco que desexar, se non máis.
Cadaques, setembro. 77 Richard Hamilton 8 Dieter Roth
Galeria EUDE, Barcelona., Rúa Consello de Cento 278, 4-30-10.77
“I N T E R F A C E s”
______________________
Asps/unha pode preguntar as actividades para expresar e estratar certainacións turxididade superificial manifestada de ects do persoficio animal ou desigualdades, habe facendo o que pertinente ao patente, será encargado para ser. é clear ted rein, onde outras consideralidades as condicións transparentes do sombreiro polos abortos, o que debía ser obtido por varios resultados das partes non só para amosar, pero tamén por certo. Ernal sad images e pode tamén que ereccións, con posibilidades para eles, como ous non comenzan un efecto; o paraffe primario medio de máis simplemente habitualmente sportedius, se non é facio, asociado que nunha vicolaboradora de interpolación (como se escuta outros xornadores de descubrir o descubrimento). O seu profito (dado que alíndo no parap acompagnando ver peculiar ambiencia ficultural) ou para todas as partes infectadas cularmente o partido do primeiro tomar a epa feito dunha mesa, parte segundo amplybiof parte para para parte para parte para parte para parte para parte para parte para parte para parte para parte para parte para parte para parte para parte para para parte para parte para a parte para para parte para o paramento para parte para parte para o paramento para parte para parte para obrigado. pintura bialteral que en este p, e tracacións ed e / o facial delineat en ed hilarity emerxente, proclaiming, f características esenciais, terfaced e oteaitos, retratable o cuarto burnese que escribe un espazo, un autoporte; as e; que substancer tende de xel apertamentos empresas vitales contentionnativas e otoliferacións constipadas oninelamente cousas o often en 5 succu il tchinng apt tlarly umb para proporcionar non tendevene tendimento tendimento tipo. autatividade fl, nd non recuperaría con minimafortuitos de as creación virtualredit.lg, obxectos stoched cluas de fácil fáculas de ibiing perp. o que ve con cición só este cr caracterilamente identido non máis. está deseiraveslith, mayor fty marvelisations mate d, tle to ’77. on e dietentemente de aproxi rewarork, nov. ard milt r. roth int. ser novas rfaces.
Stuttgart, 31 de enero 1978
Dieter Roth
______________________
Quizais un poida cuestionarse aquelas actividades que expresan e, así, subliñar a turgidez superficial de determinada acción, manifestada por actos dos animais que personifica as desigualdades; suxeríuse que se puidesen soportar aquelas pertinentes para o paciente. Está claro que unha forte aperta, onde outras consideracións vinculan as condicións transparentes do sombreiro aos abortos, sobre o que debía estar traizoando varias partes tipo destes cadros, non só mostra a presunción dos participantes, senón tamén aquilo que, no mellor dos casos. , só nos pode permitir que chamemos a imaxes tan infernalmente tristes como “erecións enlatadas” con posibilidades de usalas para non producir ningún efecto quemimado sobre os parámetros extranos. Moitos simples adoitan deportear tediosamente, se non inconscientemente, como actores. Calquera que sexa a acción da Interpol para expulsar aos colaboradores (como se dixo noutros lugares, espectadores nativos desinvestidos) co que custou a confusión aglomerada, a través do subconsciente, é capaz de proferir ou unirse endémicamente con outra parafernalia para que outros poidan beneficiar (dado o que todos os merdos que os acompañan ven como peculiarmente difíciles). ambiente oral) ou cubrir a culpa da persoa infectada cedo. A metade pasada das primeiras ocupan algunhas, en certo xeito, unha segunda parte inflúe en boa parte da festa de mascotas do partido facilmente revelada, xa que a xunta está fabricada, iluminada, a proba de pintura bi-alternativamente, que, neste trazado de area e / ou deliniar facial, pretende que a hilaridade emerxe de xeito guerreiro, proclamando características esenciais, a cara e outras partes.
Os retratos elaboran estas misións de Burnese, unha instalación comprobada de xeito automático. Speedy lembra a irrealidade que as súas opcións, como o animal e o home (que sustancias tipo de aparencia en xel) encarnan contido vital, unidade e outras desgraciacións conscientemente estreñidas. Cousas que tan a miúdo, en 5 suculentas I Chings, son capaces de ser artísticas, mudas ao erro profano, non menos culpa do pecado. Para torturar o pecado momentáneamente, abandonar o descanso, evitando os golpeadores. A graza antiga realmente. Pantasmas as palabras, er, voir sin (sic), algunha actividade feble e non recuperarán o Ying con mínimas fortunas do crédito virtual da excreción? é dicir Obxectos apilados? Easle enclavou o mentirbuxando menguante perpetuamente. O que deixa, só a citación, esta personaxe misteriosamente incandescente. Máis desexo telo. Poderían aparellar cincuenta marabillacións? Total a 77, enriquecido e finalmente aprox. reelaborado en nov … Admítao Roth, xa sexa novo ou feces.
Northend, 4 de febrero 1978
Richard Hamilton
______________________
E dixo: “Imos chamalo acabado, basta”.
E entón parecía que estabas a suxerir que estabas tan feliz co resultado, que non precisabas ir máis lonxe. Pero por outro, podería ter significado que seguir adiante tería sido unha carga.
Xa o tes
DR. Non. Xa non o teño claro, non sería capaz de responder por que. Pero eu creo que tamén teño a sensación de que isto amosaría o que chamas quizais agora, o “enfoque”, o que aprendín a chamar. Tiñamos algunhas cousas (paneis) ás que acababas de ter tempo (acababas de comezar) que acabas de empezar a tocar, e sentía que este era un traballo moi importante,. porque maioritariamente un cubren (arriba) estes primeiros agrupamentos en lotes (toca) salpicaduras, e aprendín do meu rápido debuxo que para parar despois dunha liña ou dúas, só para ver o que fas, para ter unha idea do que fas, e non para rematar o que fixeches (comezado), porque a maior parte do teu traballo está cuberto de todos os xeitos baixo (por) a capa superior da cousa que colocaches. Creo que podo dicir na miña defensa que non foi só a carga que imaxinei, senón tamén a riqueza da cantidade de etapas que temos aquí (daquela) —nese momento. Creo que hai (había) só dúas (catro) ou tres (cinco) destas sesenta placas que non foron tocadas naquel momento, e intentei preservalas sen tocar e puxeches unha.
RH: si, supoño que todo, pero o primeiro grupo que fixemos na cousa de Giola (Guillola) que comezou a cousa (fóra INTERFACEs, foi comezado (iniciado) por min; non comezou ningún dos debuxos (pinturas) porque deixaches (a preparación dos paneis en branco para min) e sempre traballaches encima do que fixera.
DR: Si. Non sempre foi así (mesmo) nas outras imaxes?
13 setembro -10 outubro 1978 galeria maeght montcada 25 barcelona 3 espanya